Bu haftanın en önemli havadisi tabii ki, Can'ın henüz teyzesinin karnındaki kuzeninin cinsiyetini öğrenmemiz oldu: Erkek ! Yaşasın !
Ben son derece bencil bir şekilde erkek olmasını istiyordum yeğenimin, Can'la daha yakın olurlar diye. Beraber takılırlar, basketbol-futbol oynarlar, boğuşurlar, ilerde alemlere akarlar falan diye... Kız olursa da bunlar pekala mümkün ama, ne bileyim, daha iyi oldu bence.
Dolayısıyla pek mesudum bu konuda. Can'la aralarında sadece 20 ay olacak, minik yeğenim 1 yaşındayken Can daha 3ünü bile doldurmamış olacak. Ne güzel... Salkım şimdi 18. Haftanın içinde. Ailenin en miniği Ağustos sonunda dünyaya gelecek inşallah.
Sonra efendim, Can dün Arfish'te balık sıramızı beklerken, çok net ve anlaşılır bir şekilde 'Baba geldi' dedi. Can'ım cümle kalıbı olarak bunu çok benimsedi: Daha önce de cümle kurmak adına hep 'baba geldi' diyordu, ama bu kadar süperini ilk defa dün söyledi. Arfish çalışanlarının tezahüratı eşliğinde ben yine duygusal anneyi canlandırdım.
Geçen hafta sonu havanın ne kadar soğuk olduğunu belki anımsarsınız. Cenk'in yokluğunda (iki gece üstüste şirkette sabahlamak zorunda kaldı da) animasyon olarak bu sefer de Koşuyolu Parkı'na gidelim dedik. Can'ı sıkı sıkı giydirip parka yollandık. Can epey eğlendi. Ama 1 saatin sonunda ellerimiz hissetmemeye başlayınca evimize sığındık. Fotoğrafta Can'ı, sayısını hatırlamadığım kerelerden birinde, parktaki tren tünelinden geçerken görebilirsiniz.
Tarçınlı yeşil çay da pek leziz oluyormuş, tavsiye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder