Alp'in tam tamına 2 yıl, 2 ay ve 20 gün süren anne sütü macerası sona erdi değerli blog okuyucuları...
Kendisi alerjik bir kişi olduğundan doktorumuz en az 2 sene emmesini salık vermişti. Açıkçası benim de 2 yaşından önce bırakmasına gönlüm razı değildi, teşneydim doya doya, seve okşaya, gözgöze meme emmeye devam etmesine.
Ama - hep bir ama vadır değil mi?- gecelerimizi kabusa çeviren, her gece en az 3-4 kez uyanan afacan Alp, beni bu karara zorladı :-)
15 Şubat itibariyle süt olayı bitti. Hemen ertesinde uykuları düzelmeye başladı. Mucize gibi.
Sandığım kadar zor olmadı. Bir arkadaşımız tavsiyesiyle ona birkaç ay bebek kedi-anne kedi masallarını anlatmıştım (bebek kedi artık büyümüş, artık annesinin memesini emmiyormuş...). İlk gün ve gece açık konuşmak gerekirse çok zordu, ama sonra giderek daha az sormaya, daha az istemeye başladı. Bir aya yaklaştık, bazen nadiren de olsa soruyor, ama cevabını yine kendisi veriyor: 'Artık süt yok, kalmadı, bitti'
Benim için de bir dönem bitti. Artık bir çocuğum ve bir bebeğim yok: 2 çocuğum var, 2 tatlı oğluş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder