26 Ocak 2011 Çarşamba

Konuşma pratikleri


Evimizin küçüğü Alp'imiz bıdır bıdır konuşmaya başladı değerli blog takipçileri. Eskilerin dediği gibi 'ağzı laf dolu' olan minik insan, her konuda yorum yapıyor, sürekli söyleniyor, evin içinde oradan oraya konuşa konuşa geziyor. Onun için her şey şaşkınlık verici, hayrete düşmediği bir şey yok. Pencereden bakarken bir iey görüyor: Aaah! TV'de bir şey farkediyor: A-aah!

Duyduklarını taklit etmeye çalıştığından sürekli komik komik sesler çıkarıyor. Ona göre tüm hayvanlar havlıyor; kuşlar, kediler, inekler... En çok kullandığı kelimeler, bu nii? (bu ne) ve bulla (Burda). Söylediği, ama sadece bizim anlayabildiğimiz sözcüklerse, güle güle, iyi geceler, Alp ve Can. Anne ve baba zaten bir süredir söylüyordu.

Bir başka komikliği de, müzik duyduğunda salonda emekleyerek dört dönmesi: Kendince dans ediyor, ağzı kulaklarında...

Hiç yorum yok: