Ne zamandır heyecanı sarmıştı bizi.
Tahmin ettiğim gibi çok duygulu, çok gurur verici, farklı bir gün oldu.
Oğluşumun her geçen gün biraz daha büyüdüğünü, adam olmaya başladığını, bağımsızlaştığını, bildiklerine yeni bilgiler kattığını, yaşama daha da hazır olduğunu her gün, her saat.... hissettim, gördüm.
İnsan çelişik duygular canlısı... Bebeklerimizin büyümesini dileriz, ama bunun gerçekleştiğinin ayrıdına varınca hüzünleniriz birden. Özgürleşsin isteriz bir yandan, diğer bencil yanımız da bize gereksinim duysunlar ister gizliden gizliye. Rahata ermek isteriz, ama çok da değil...
İşte bunları düşündürdü bana Can geçen Pazar.
Onu sahnede arkadaşlarıyla izlemenin keyfi tarifsizdi.
